«Ο Καρνάβαλος που μας έρχεται σήμερον δεν είνε διόλου μυθικό και ανύπαρκτο πρόσωπο, όπως πιστεύουν οι πολλοί. Θέλω να πώ δηλαδή ότι εκπροσωπεί μίαν πραγματικότητα. Και η πραγματικότης αυτή δεν είνε μόνον εκείνοι που «μασκαρεύονται», που γλεντούν, που χορεύουν. Είνε ένα αναρίθμητο πλήθος για τους οποίους το καρναβάλι είνε πηγή εργασίας, είνε «μπερκέτι».

Και διά να μην αναφέρω ονομαστί έναν-έναν όλους εκείνους των οποίων εζήτησα την γνώμην διά το εφετεινό Καρναβάλι, προτιμώ να χρησιμοποιήσω τον ίδιο τον Καρνάβαλο και να του πάρω μίαν συνέντευξιν.

Να λοιπόν τι λέγει ο ερχόμενος σήμερον Καρνάβαλος:

-Ήλθα και εις το Κλεινόν Άστυ εφέτος όπως και κάθε χρόνο. Ήλθα να σκορπίσω το γλέντι, τη χαρά, την ξενοιασιά για λίγον καιρόν. Ήλθα ακόμη να φέρω και γλυκές αναμνήσεις στους παλαιότερους. Θα τους δήτε να νοσταλγούν τον καρνάβαλο του ιδικού των καιρού. Θα τους ακούσετε να σας λεν ότι τότε ήταν το πραγματικό καρναβάλι.

Κάμετε πως τους ακούτε, μην τους δυσαρεστήτε, προσποιηθείτε ότι τους πιστεύετε, αλλά κατά βάθος μη λυπάσθε διόλου γιατί εκείνοι έχουν τας αναμνήσεις και σεις τα νειάτα. Το «κάθε πέρσι και καλύτερα». Θα έλθη ένας καιρός που θα το λέτε και σεις. Εύχομαι να αργήση όσον το δυνατόν αυτό. Πάντως προσπαθήσατε να μην είστε τόσον απλοϊκοί και να νομίζετε πως όσοι δεν έζησαν στην εποχή σας δεν θα χαρούν το καρναβάλι της ιδικής των εποχής.

Εξ άλλου δεν υπάρχουν πολλά καρναβάλια. Ένα είνε, έρχεται και ξανάρχεται. Εκείνο που περνά ανεπιστρεπτεί είνε αι εποχαί και αι ηλικίαι. Χαρήτε όσο είσθε νέοι. Αφήστε τις νοσταλγίες σ’ εκείνους που δεν μπορούν να κουνήσουν πιά τα πόδια των.

-Για την κρίσιν που μαστίζει την ιδικήν μας εποχήν τι έχετε να μας πήτε κύριε Καρνάβαλε;

-Μου μιλάτε για κάτι που δεν είδα ποτέ στα μάτια μου.

-Αγνοείτε την κρίσιν;

-Πως θέλετε να την γνωρίζω άλλως παρά εξ ακοής; Ακούω πράγματι από χρόνια να γίνεται λόγος περί κρίσεως. Αλλά δεν ημπορώ να κρίνω ο ίδιος εφ’ όσον αρκεί να παρουσιασθώ εγώ διά να τραπή εις φυγήν η κρίσις.

-Πως είνε δυνατόν αυτό;

-Ακούστε να σας πώ. Τι εννοείτε όταν λέτε κρίσις;

-Εννοούμεν φτώχειαν, εννοούμεν έλλειψιν χρημάτων, ανεργίαν…

-Σταθήτε! Οικονομολόγος δεινός δεν είμαι, πολύ λιγώτερο μάλιστα εφ’ όσον έχω φήμην χουβαρδά και σπάταλου. Η έλλειψις χρήματος γενικά και αφηρημένα  δεν σημαίνει τίποτα. Το χρήμα ούτε εξηφανίσθη ούτε εχάθη. Απλούστατα άλλοι το έχουν μαζέψει και άλλοι έχουν μείνει με άδεια τσέπη. Εκείνοι που το έχουν συνάξει διακόπτουν τας παραγωγικάς εργασίας εφ’ όσον οι άλλοι δεν έχουν χρήμα να αγοράσουν. Και έτσι αυξάνει η ανεργία. Ενώ όταν έρχομαι εγώ ο τρυποχέρης και ο χουβαρδάς δημιουργώ την ανάγκην του εξόδου. Το χρήμα αρχίζει να κατρακυλά.

Ο κοσμάκης κινείται. Οι δουλίτσες, ένα σωρό δουλίτσες, ανοίγουν. Επίσης η βιομηχανία αναζωογονείται. Ακούστε, ο μόνος τρόπος να μη είχατε κρίσιν ποτέ είνε να είχατε καθημερινώς… καρναβάλι.

-Αι εντυπώσεις σας από την εφετεινήν σας άφιξιν κύριε Καρνάβαλε;

-Εφέτος έχω λόγους να είμαι πολύ ευχαριστημένος μ’ εσάς τους νεοέλληνας. Μα δε μου λες βρε αδελφέ τώρα αποκρηάτικα βρήκατε να κάμετε τας δημαρχιακάς και κοινοτικάς εκλογάς;

-Σε τι πειράζει αυτό;

-Αν με πειράζει λέει; Με τσακίζει φίλε μου. Σκεφθήκατε ότι την 11ην Φεβρουαρίου είνε η καθ’ αυτό αποκρηά, ότι ολόκληρο το Σαββατοκύριακο θα πάη χαμένο, εφ’ όσον θα απονεκρωθούν τα κέντρα διασκεδάσεως;

-Θα χορέψη και θα γλεντήση λιγώτερο ο κόσμος;

-Αυτό είνε το μικρότερο κακό. Το μεγαλείτερο κακό έινε ότι αναρίθμηται τάξεις ανθρώπων που περιμένουν αυτήν την Κυριακήν δια να κάμουν ένα «τζίρον» καταστρέφονται κυριολεκτικώς. Ποτοποιοί, καταστήματα νεωτερισμών, υπάλληλοι, γκαρσόνια και… και… που περίμεναν από την Κυριακήν αυτήν, θα ζημιωθούν όσον ποτέ άλλοτε. Και όλα αυτά δίχως καμμίαν ωφέλειαν πρακτικήν. Διότι επί τέλους δεν χάθηκαν τόσες άλλες Κυριακές πρωτύτερα ή αργότερα δια να γίνουν αι εκλογαί… Ας είνε όμως, ας μην τα παίρνομε πολύ στα τραγικά τα πράγματα. Ας μη το ρίξωμε στην γκρίνια. Κοιτάχτε καλλίτερον πως θα χρησιμοποιηθή ο καιρός που σας αφίνουν αι εκλογαί.

-Δεν μου λέτε κύριε Καρνάβαλε τι χοροί θα χορευθούν εφέτος;

-Το ερώτημα που μου θέτετε είνε περισσότερον σοβαρόν από ό τι το νομίζετε. Γι’ αυτό καλλίτερον σας συνιστώ να δήτε απ’ ευθείας τους χοροδιδασκάλους μας.

Είδα κάποιους χοροδιδασκάλους και τους ερώτησα. Μου είπαν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα.

-Ποιοι χοροί θα χορευθούν εφέτος;

-Δυστυχώς οι ίδιοι οι περυσινοί και προπέρσινοι απαντά με την πλήρη αρμοδιότητα επί του θέματος που έχει ο διαπρεπής καθηγητής χορού κ. Ιερόπουλος του «Σπλέντιτ». Οι ίδιοι ατυχώς.

-Διατί; Μήπως δεν ελανσαρίσθη κανένας νέος χορός;

-Πως όχι! Όπως και κάθε χρόνο έτσι και εφέτος λανσάρεται στας ευρωπαϊκάς πρωτευούσας το Μπιγκοϊν. Μου φαίνεται όμως πως δεν θα πιάση. Μοιραίως λοιπόν θα επανέλθουμε στα παλαιά, στις πόλκες κτλ. Θλιβόμεθα διότι δυστυχώς παραμελούνται οι ελληνικοί χοροί. Πόσον άδικον έχουν οι χορευταί μας να μη θέλουν να τους χορεύσουν…».

Ημερήσιος Κήρυξ, 1934, υπογράφει ο «Ο»