Τι τραβούσαν οι συνδρομητές το 1937… Ανέκαθεν οι νεαροί της Παλιάς Αθήνας σκάρωναν σαν μικρά παιδιά κάθε είδους φάρσα, που συναγωνιζόταν σε ευρηματικότητα η μία την άλλη. Φαίνεται, όμως, ότι τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα τηλέφωνα, κάποια στιγμή οι φαρσέρ βρήκαν τον δάσκαλό τους…

«Προσοχή!

Έως τώρα μερικοί φαρσέρ –πολύ κρύοι ή και μερικοί πολύ κακοήθεις- έπαιζαν με το αυτόματο τηλέφωνο παιγνίδια εις βάρος άλλων, κατά κανόνα αγνώστων και αξιοτίμων συμπολιτών…

Δηλαδή;

Ιδού τι εξωφρενική φάρσα επαίχθη την παραμονή της Πρωτοχρονιάς εις βάρος ενός από τους πλέον γνωστούς βιομηχάνους μας.

Αναγνώσατε και φρίξατε:

Ο εν λόγω βιομήχανος παρέθεσε μέγα δείπνον επ’ ευκαιρία της εορτής. Μεταξύ των άλλων μελών της πλουτοκρατίας προσεκάλεσε και ένα σημαίνοντα ξένον διπλωμάτη, από τα πλέον συμπαθητικά μέλη του Διπλωματικού Σώματος.

Ήρχισεν η παρέλασις του μενού –πλουσίου καθ’ όλα. Από την ποικιλίαν των όρντ έβρ έως τα επιδόρπια.

Δείπνον λουκούλλειον!

Παραδόξως ο σερβίρων υπηρέτης όταν έφθανεν εις τον ξένον διπλωμάτην τον παρέκαμπτε και προσέφερε την πιατέλλα εις τον αμέσως επόμενον κύριον…

Ένα φαγητόν, δύο, τρία, τέσσερα…

Το ίδιο!

Επανελαμβάνετο η ίδια κίνησις του υπηρέτου προφανώς υπακούοντος εις διαταγήν της οικοδεσποίνης…

Ο ατυχής διπλωμάτης με τρόμον έβλεπεν ότι έμενε νηστικός, ενώ ήκουεν, με μαρτύριον Ταντάλου, να κρούωνται φαιδρώς και χαρμοσύνως αι σιαγώνες των συμποσιαστών.

Το ίδιο συνέβη και με τα κρασιά…

Ενώπιον του κ. διπλωμάτου είχε τοποθετηθή ποτήριον καθαρού ύδατος, ποτού καταλλήλου διά τους βατράχους, ενώ οι υπόλοιποι συνδαιτημόνες ερρόφων καμπανίτην και βορδιγάλην και οίνους Δυζού…

Περί το τέλος –εις τα φρούτα- ιδιαίτερος υπηρέτης εκόμισε και ετοποθέτησε πρό του κ. διπλωμάτου πιάτο πλήρες λαπά από νερόβραστον φιδέν.
Επί τέλους ο κ. διπλωμάτης έχασε την υπομονήν του και ηρώτησε:

-Γιατί σε μένα αυτή η δίαιτα;

Η οικοδέσποινα απήντησε:

-Μά κατ’ επιθυμίαν σας, εξοχώτατε!

-Πως αυτό;

-Χθές μας ετηλεφώνησαν από την Πρεσβείαν σας, εξοχώτατε, ότι πάσχετε από το στομάχι σας και ότι κάμνετε δίαιταν. Και ότι θα μας τιμήσετε μεν διά της παρουσίας σας αλλά δεν θα δεχθήτε παρά μόνον ζωμόν.

Ο αναγνώστης μου εννόησεν τι είχε συμβή: Φάρσα αγνώστου διά του τηλεφώνου.

***

Άλλο:

-Ντρίννν

Παίρνετε το ακουστικόν ανύποπτος:

-Εμπρός.

-Ο κ. Τάδε;

-Εγώ, τι θέλετε;

-Θέλω να σας στείλω στο φρενοκομείο!

Φάρσα κακοήθους…

Άλλοι φαρσέρ εσυνήθιζαν έως τώρα να να ζητούν εις τον «Τηλεφωνικόν Οδηγόν» αριθμούς γνωστών κυριών της αριστοκρατίας.

-Η μαντάμ Δείνα;

-Μάλιστα.

-Απόψε θα έρθω να σας φιλήσω!

Ή έπαιρναν αριθμούς ζηλοτύπων  και Οθέλλων συζύγων:

-Ο κ. Τάδε;

-Μάλιστα.

-Η γυναίκα σας σάς απατά!

Από τούδε όμως και εις το εξής αι αισχραί και κακοήθεις φάρσαι των αγνώστων δεν θα επαναληφθούν. Ακριβώς δια να προλάβη αυτά τα έκτροπα η Εταιρία εφρόντισε να προμηθευθή από την Αγγλίαν μηχάνημα τελευταίου συστήματος που προώρισται να θέση τελείαν και παύλαν εις τα κόλπα αυτών των διαφόρων Ρωμηών.

Και ιδού πώς:

Το μηχάνημα αυτό –τοποθετημένον εις το κέντρον- θα φανερώνη τον αριθμόν του τηλεφώνου από τον οποίον εκπορεύεται το τηλεφώνημα.
Και αν η τηλεφωνική συνδιάλεξις αποτελεί φάρσαν ή κακοήθειαν τότε θα διώκεται ποινικώς ο ιδιοκτήτης του τηλεφώνου, ο οποίος –πολύ λογικά- θα θεωρήται υπεύθυνος δια τα τηλεφωνήματα της συσκευής του.

Όθεν:

Όταν παραδίδωμεν το τηλέφωνόν μας εις τρίτον θα προσέχωμεν τι τηλεφωνεί δια να μην εύρωμεν τον μπελάν μας.»

«Ελληνικόν Μέλλον»,  1937