Επιλέξαμε σαν επιχείρηση του μήνα τη ΔΕΗ της Παλιάς Αθήνας. Την έλεγαν τότε «Πάουερ». Πομπώδες όνομα. Ό,τι έπρεπε για τους ευφάνταστους προγόνους μας.

Βέβαια η γραφειοκρατία, η ανοργανωσιά της εταιρείας από τη μια μεριά, και η μακαριότητα από την άλλη σε συνδυασμό με την πανουργία των κατοίκων αυτής της ωραίας πόλης, δημιουργούσαν ιδιαιτέρως τρυφερές σχέσεις και ιστορίες καθημερινής τρέλας, που λίγο απέχουν από τις σημερινές τραγελαφικές καταστάσεις.

Πάρτε εικόνα:

«-Αυτό που σας λέω κύριε!

-Μα σας παρακαλώ, εξηγηθείτε κυρία μου!

-Δεν έχω να εξηγηθώ τίποτε! Σας το είπα! Και το ξαναείπα! Δεν μπορείτε να μ' έχετε διαρκώς στο πόδι, επειδή έτσι το θέλετε εσείς! Δεν έχω καμμία υποχρέωσι εγώ να πληρώσω ολόκληρη την εγκατάσταση!

Ένα πρόσωπο γυναικός, κόκκινον ως ντομάτα, εξηγριωμένον και δύο γυμνά μπράτσα που χειρονομούν απειλητικώς. Ένα τακούνι που χτυπά με οργήν στο πάτωμα κι' ένας κόσμος ολόκληρος από πίσω!

Τι συμβαίνει; Τι είδους συλλαλητήριο είνε αυτό -συλλαλητήριο μάλιστα εις κλειστόν χώρον... όπου ο καθένας υποστηρίζει τα δίκαιά του εις της υψηλότερες νότες της μουσικής οκτάβας και όλοι μαζί αποτελούν σωστόν πανδαιμόνιον;

-Αλλά καλά σας κάνουν! Έτσι σας χρειάζεται!

-Όχι θερινή ώρα, αλλά μία νέα ώρα να γίνη. Η μέρα νύχτα και η νύχτα μέρα! Να μας είνε αγύρευτο το ρεύμα σας!

***

Άνθρωποι που συνωθούνται, υπάλληλοι που μαρτυρούν. Μια υπηρεσιακή συναλλαγή, εντελώς πρωτότυπη, που παίρνει τας διαστάσεις διαπληκτισμού. Νεύρα από τη μία μεριά. Εγκαρτέρησις από την άλλη. Οποίον συγκινητικόν... γλέντι!

Ευρισκόμεθα εις τα γραφεία της ηλεκτρικής εταιρείας διανομής. Ο τίτλος αυτός, όμως, δεν λέει τίποτε.

"Εις τα γραφεία της Πάουερ". Αυτός μάλιστα, ομιλεί αρκετά σαφώς και επεξηγεί την νευρικότητα που επικρατεί εις την περίεργον συγκέντρωσιν.

Ο κόσμος έχει λογαριασμούς με την εταιρείαν, οι οποίοι δεν μπορεί να λυθούν χωρίς νεύρα και φωνασκίας. Μεταξύ της εταιρείας και του κόσμου υπάρχει από πολλού κατάστασις εμπόλεμος. Η εταιρεία έχει στα χέρια της ένα μέγιστον όπλον. Το φως και το σκότος. Κυβερνά της νύκτες μας. Γεννηθήτω φως! Και σας φωτίζει το σπίτι. Γεννηθήτω σκότος και σας μεταβάλλει το δωμάτιον εις έρεβος!

Το όπλον αυτό, το μεταχειρίζεται συχνά η εταιρεία και το πρωί οι ενδιαφερόμενοι σπεύδουν έξαλλοι εις τα γραφεία:

-Κύριε, γιατί μου κόψατε το ρεύμα;

-Γιατί καθυστερείτε τον λογαριασμό!

-Είνε αίσχος!

... Η λέξις Πάουτερ και μόνο εξαγριώνει. Δεν συζητείται το πράγμα. Όταν υπάρχη στη μέση η ηλεκτρική εταιρεία, έχει πάντοτε άδικο και καταδυναστεύει τον κοσμάκη...

Φταίει όμως πάντα η εταιρεία; Πολλές φορές δεν φταίει! Αλλά πολλές φορές δεν φταίει και ο πελάτης της! Όταν έχουν και οι δύο δίκηο, τότε τι γίνεται;

-Τι λογαριασμός είνε αυτός που μου εστείλατε κύριε;

-Πως λέγεστε παρακαλώ;

-Γ. Σωτηρακόπουλος.

-Μάλιστα. Είνε λογαριασμός τριών μηνών. Αναγκασθήκαμε να σας κόψωμε το ρεύμα επειδή καθυστερείτε την εξόφλησιν.

-Ποιους τρεις μήνες; Δεν έχω ούτε ένα μήνα που νοίκιασα το σπίτι!

Μεγάλη αναστάτωσις! Πως συμβαίνει το περίεργον αυτό, να μην έχει ο άνθρωπος ούτε ένα μήνα και να του στείλουν λογαριασμό τριών μηνών; Βιβλία ξεφυλλίζονται, λογαριασμοί ερευνώνται και στο τέλος, αποκαλύπτεται το μυστικόν.

-Ο προηγούμενος ενοικιαστής καθυστερούσε λογαριασμούς δύο μηνών. Έφυγε και δεν ειδοποίησε.

-Και; Πρέπει να πληρώσω εγώ και τα δικά του;

-Θα ψάξωμε να τον βρούμε... Θα του στείλουμε τον λογαριασμό να τον εξοφλήση. Τότε, μετά την πληρωμήν των καθυστερουμένων, θα σας ξαναδώσουμε το ρεύμα.

-Και έως τότε;

-Έως τότε... υπομονή!

Φωνές, φασαρία.

-Αυτό είνε άνω ποταμών! Είνε αίσχος να γίνεται αυτή η καταδυνάστευσις εις ελεύθερον κράτος!

***

Υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν τις φωνές, διότι παρά την επιθυμίαν τους, δεν τα καταφέρνουν να πληρώσουν.

-Ήλθα δέκα φορές, επί τέλους κύριοι να πληρώσω τον λογαριασμό μου. Και της δέκα με είπατε να περάσω άλλη ώρα! Τι θ’ απογίνη αυτή η κατάστασις; Δεν θα μπορέσω να βάλω φως στο σπίτι μου;

-Μάλιστα κύριε... Θα σταλή υπάλληλος να ελέγξη τας εγκαταστάσεις και θα σας δοθή το ρεύμα αμέσως.

-Μου το λένε μια βδομάδα τώρα αυτό. Εν τω μεταξύ πρέπει να κάθωμαι με σπαρματσέτα το βράδυ;

-Δεν φταίμε εμείς, κύριε! Δεν μπορεί να γίνη τίποτε χωρίς να εξακριβώση η εταιρεία την κατάστασίν σας.

Ο μαινόμενος κύριος απέρχεται εξηγριωμένος. Και παραχωρεί την θέσιν του εις άλλον, που διαμαρτύρεται εις τον ίδιον τόνον...

Οι υπάλληλοι δεν προφθάνουν να δέχωνται τας επιθέσεις και να απαντούν εις τας ερωτήσεις. Η πελατεία εις το πρόσωπόν τους βλέπει το... θηρίον που απομυζά το αίμα του λαού και διέπεται από τας αγριωτέρας διαθέσεις!

-Ορίστε λογαριασμοί! Ένας μήνας, διακόσιες δραχμές! Και αυτό λέγεται φθήνεια! Οικονομία! Πολιτισμός! Μικρή λάμπα του πετρελαίου θα βάλω τον άλλο μήνα να δης εσύ!

-Εγώ; Τι να δω εγώ, κυρία μου; Τη δουλειά μου κάνω εγώ!

-Σου το λέω εσένα να τ' ακούσουν οι προϊστάμενοί σου! Αν δεν φτηνήνετε το ρεύμα θα γίνη συλλαλητήριο! Θα μπούμε στα γραφεία σας να τα σπάσωμε!

-Κυρία μου, παραφέρεσθε!

-Όχι... δεν παραφέρομαι καθόλου. Φέρομαι απλώς όπως σας αξίζει!...

Μεταξύ των παραπονουμένων υπάρχουν και άνθρωποι με καταπληκτικάς περιπτώσεις. Το ρολόι που διαθέτει ο καθένας στο σπίτι του είνε μέγας πειρασμός. Ο Έλλην το έχει μελετήσει και ερευνήσει με κάθε λεπτομέρεια, πώς θα ήτο δυνατόν να σημειώνη ολιγώτερα!

Από αρκετούς συμπολίτας μας έχουν εφαρμοσθή διάφοροι μέθοδοι, πολλές φορές με κίνδυνον αυτής της ζωής των μεγαλοφυών. Πρόσφατα η εταιρεία ανακάλυψε συμπολίτη μας, που είχε εφεύρη μίαν μέθοδον, δια της οποίας το ρολόι εγυρνούσε... ανάποδα! Έτσι, ολιγώστευε από ημέρας εις ημέραν ο λογαριασμός έως ότου, μετά παρέλευσιν διμήνου, έκανε να πληρώνη και ρέστα... η εταιρεία!».

(«Αθηναϊκά Νέα», 1932, «Σονάρ»)