Σήμερα θα κάνουμε μια εξαίρεση. Θα παρουσιάσουμε σαν επιχείρηση του μήνα την πρώτη κοπέλα που τόλμησε να δουλέψει λούστρος στην Παλιά Αθήνα. Μια «δεσποινίς-λούστρος», όπως έγραψαν με θαυμασμό και συνάμα με απορία οι εφημερίδες της εποχής.

Αντιγράφω από εφημερίδα του 1911:

«Το πράγμα δεν είνε σύνηθες, όχι μόνον διά τας Αθήνας αλλά και δια πόλεις μεγαλειτέρας και μάλλον προηγμένας εις τα τοιούτου είδους κοινωνικά ζητήματα. Διότι πρέπει να ομολογηθή ότι δεν χρειάζεται μόνον θάρρος και δύναμις θελήσεως διά μίαν γυναίκα – και μάλιστα νέαν και όχι άσχημον-  αποφασίζουσαν να καθίση εμπρός εις το χαλκοστόλιστον κασελάκι του υποδηματοκαθαριστού, αλλά είνε επίσης απαραίτητος και η ανοχή της κοινωνίας προς το παράξενον τούτο θέαμα.

Εν τούτοις και τα δύο συνέτρεξαν επί του προκειμένου και η δεσποινίς λούστρος εγκατασταθείσα επί της πλατείας Ομονοίας, παρά το περίπτερον του τράμ, και μεταξύ δύο αρρένων συναδέλφων της, ήρχισε να καθαρίζη τα υποδήματα των διαβατών.

Χάριν όμως της ιστορίας καλόν είνε να σημειωθή ότι η δις Βασιλική Οικονόμου –όπως λέγεται η γυαλίστρα- δεν είνε η πρώτη γυναίκα , η οποία έσχε το θάρρος να γυαλίζη υποδήματα εις τον δρόμον. Διότι πέρυσι, την ίδια ακριβώς εποχήν μια ομόφυλός της είχεν εγκατασταθή προς τον αυτόν σκοπόν έξωθεν του Δημοτικού Θεάτρου επί της οδού Αθηνάς. Δυστυχώς η θέσις δεν ήτο κατάλληλος δια το επάγγελμά της και τα σκώμματα των χαμινιών της αγοράς την ηνάγκασαν μετά τινάς ημέρας να το εγκαταλείψη.

Η Βασιλική Οικονόμου κατάγεται εξ Ηπείρου έχει δε πατέρα τυφλόν και μητέρα γραίαν, ανικάνους προς εργασίαν. Τους συντηρεί από τινος καιρού εργαζομένη ως μοδίστρα εις κατάστημα γυναικείων φορεμάτων. Ηναγκάσθη όμως να εγκαταλείψη το επάγγελμα τούτο όχι διότι οι εξ αυτού πόροι δεν επήρκουν αλλά ένεκα άλλων λόγων εντελώς ιδιαιτέρας φύσεως τους οποίους και κατήγγειλε και προς την Ασυτνομία……».

Όπως αντιλαμβάνεσθε αγαπητοί φίλοι, κάποιος θέλησε να επωφεληθεί της εργασιακής σχέσης του κοριτσιού, ζητώντας περισσότερα «ανταλλάγματα», φαινόμενο συνηθισμένο στην παρακμιακή όψη της πόλης.