Με αφορμή την έναρξη εργασιών της Βουλής και τα καθημερινά ευτράπελα που διαβάζουμε στον Τύπο, ο φίλος δικηγόρος Σ. Χ. μας υπενθύμισε κάποιες διαπιστώσεις του Δημοσθένη Τζιβανόπουλου, εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, την περίοδο 1892-1911. Οι δηλώσεις αυτές αναδημοσιεύτηκαν στο «Ελεύθερο Βήμα» το 1929.

«Το μέγιστον ατόπημα του επαγγέλματος των δικηγόρων είνε ότι εξ εκατόν ανδρών ασπασθέντων το επάγγελμα τούτο, το ήμισυ μόνον αποζή εξ αυτού. Το έτερον ήμισυ αναγκάζεται να αναζητήση αλλαχού πόρον υπάρξεως.

Επειδή δε αι περί τα νομικά σπουδαί κατέστησαν αυτούς ανικάνους προς εξάσκησιν άλλου βιοποριστικού επαγγέλματος, πολλοί εξ  αυτών κατέρχονται εις το πολιτικόν στάδιον μετερχόμενοι ως επι το πλείστον δημαγωγικήν πολιτικήν, ήτις είνε η ευχερεστέρα, μη χρήζουσα προς ενάσκησιν αυτής εμβριθείς μελέτας ή άλλης τινός ιδιότητος ή αρετής, αρκεί μόνον ο ούτω πολιτευόμενος να έχη θράσος και φωνήν αρκούντως σθεναράν όπως απαγγέλλη λόγους εστερημένους του κοινού νοός»