Από τη φίλη μας Ε.Χ. πήραμε το εξής χιουμοριστικό ανάγνωσμα:

«Εις τον κινηματογράφον «Απόλλων» διεδραματίσθησαν σκηναί σπαρταριστής τραγωδίας. Όταν ήναψαν τα φώτα, μία κυρία της πλατείας είδεν ένα κύριον του υπερώου, ήρχισε να χειρονομή και να κραυγάζη εναντίον του προς μεγίστην κατάπληξιν και ιλαρότητα των θεατών. Ιδού περί τίνος πρόκειται.

***

Ήτο ύπανδρος κύριος, αλλά οσάκις η τύχη τα έφερε βολικά ποσώς δεν εδίσταζε να ευρίσκη την ευδαιμονίαν εις ξένας αγκάλας. Η σύζυγός του έπνεε μένεα δια την συμπεριφοράν του αυτήν και τας συνεχείς απιστίας του. Του εδημιούργει συχνά σκηνάς και τον ηπείλει ότι θα του στραπατσάρη την κεφαλήν εάν εσυνέχιζε την τακτικήν του. Ο άνθρωπος όμως ήτο αδύνατον να περιορισθή. Διότι προ του γάμου του ήτο σεμνός, πτωχός και ταπεινός νέος, μετά τον γάμον δε ευνοηθείς υπό των περιστάσεων, απέκτησεν αέρα, φιλοδοξίας και είπε: Διατί να μη γίνω Καζανόβας; Και φυσικά έγινε.

Οι πανδρεμένοι Καζανόβαι όμως έχουν τα βάσανά των. Και τον βάσανον του ανθρώπου της παρούσης ιστορίας ήτο πολυπλοκώτερον διότι συνέβη να αισθανθή έρωτα προς μίαν ύπαρξιν από την οποίαν δεν εξεκολλούσε.

-Σε λατρεύω… της έλεγε.

-Μα η γυναίκα σου; ερώτα εκείνη.

-Ποιος την λογαριάζεις Θα την χωρίσω.

-Αχ, ναι, να την χωρίσης.

Και με την ελπίδα αυτήν του χωρισμού αι σχέσεις του ζεύγους εσυνεχίζοντο. Πότε εις τα Φάληρα διεσκέδαζαν, πότε εις τα διάφορα κέντρα, πότε εις τα θέατρα και πότε εις τους κινηματογράφους.

Προ ημερών επήγαν εις τον «Απόλλωνα». Και δια να μην ιδωθούν από ζηλόφθονας οφθαλμούς, κατέφυγαν εις το υπερώον. Αλλά ο διάβολος έβαλε αυτήν την φοράν την ουράν του και τις την πλατείαν ευρέθη η σύζυγος του Καζανόβα, όπου είχε μεταβή μετά μίας φίλης της.

-Τον αχρείον! Θα τον τσακίσω!...

Και όρμησε προς το μέρος όπου εκάθητο ο σύζυγος μετά της εκλεκτής του. Πω, πω τι έγινε εκείνην την στιγμήν.

-Βρε παληάνθρωπε! Βρε αφιλότιμε! Τριγυρνάς με…

-Παρντόν, κυρία μου. Δεν σας γνωρίζω, εδήλωσε κάτωχρος ο σύζυγος.

-Δεν με γνωρίζεις εμένα; Να λοιπόν.

Χαστούκι αντήχησε και η δραματική σκηνή από παρλάν έγινε και… σονόρ.

-Κι’ εσύ, μωρή…

Εις μάτην ο σύζυγος διεμαρτύρετο εντόνως. Η σύζυγος κρατημούς δεν είχε. Ευτυχώς που ο κόσμος επενέβη, γελών θορυβωδώς και εχώρισε το συμπλεκόμενον συζυγικόν ζεύγος.

***

Το επεισόδιον εις τον κινηματογράφον εθεωρήθη λήξαν. Οι θεαταί εβυθίσθησαν και πάλιν εις την παρακολούθησιν της ταινίας, αλλά δεν έληξε ποσώς δια τον Καζανόβαν. Ως λέγεται θα οδηγήση εις διαζύγιον εκτός εάν ο ύπανδρος κατακτητής έβαλε γνώσιν από το εύθυμον μάθημα που έλαβε δημοσία…»

(Δημοσιεύτηκε στα «Αθηναϊκά Νέα», το 1933. Αγαπητή φίλη, σας ευχαριστούμε θερμά.)