Μπήκαμε στον Μάιο, γιορτάζουν τα λουλούδια και η Άνοιξη, γι’αυτό σκεφθήκαμε κι εμείς να σας πάμε σε μια έκθεση λουλουδιών που έγινε στον Παρνασσό, το 1901.

«Η ευρυτάτη και κομψή αίθουσα του Παρνασσού ήνοιξε τας πύλας της χθες εις τους φιλανθείς. Και συνέρρευσαν εκεί από πάσης αθηναϊκής γωνίας οι θαυμασταί των χρυσανθέμων, των χρυσών και λευκών και ελαφρώς κιτρίνων και ιοχρόων λουλουδιών με τα σγουρά φύλλα τα πολυσχιδή, τα λεπτά και αερώδη και μετάξινα.

Η αίθουσα του Παρνασσού παρουσίαζε θέαμα θερμοκηπίου πλημμυρισμένου από χρώματα.

Δεξιά και αριστερά εις τας γωνίας, εις το μέσον προ των εισόδων παντού χρυσάνθεμα με φύλλα πυκνά, με φύλλα αραιά, άλλα υπόλευκα και άλλα λευκόχρυσα και άλλα κυανόλευκα.

Επί ικρίων κλιμακωτών ή επί τραπεζών παμμεγέθεις γάστραι με τα αριστοκρατικά και λαϊκώτατα συγχρόνως άνθη του αθηναϊκού ανθώνος.

Ελαφρότατον άρωμα, αισθητόν μόλις πλανάται εν τη αιθούση.

Εις το βάθος την κατασκευαζομένην τώρα σκηνήν του Παρνασσού κοσμούν αι λατάνιαι και οι φίκοι του κ. Ζαϊμη υπερηφάνως υψούμενοι ύπερθεν του ανθίνου κόσμου του πληρούντος το υπόλοιπον της αιθούσης.

Ο δεσπόζων εις το βάθος εκείνο πρασινοβριθής λόφος των λατανιών και των φίκων φαίνεται ως αιωρούμενος εν αποθεώσει. Οι εκθέται οκτώ εν όλω είνε οι εξής: Ο κ. Παν. Ζαϊμης, ο κ. Μιχ. Καλλιφρονάς, ο κ. Γεωργ. Καλλιγάς, ο κ. Γιαβασόπουλος, ο κ. Δ. Παπαμιχαλόπουλος, ο κ. Χρ. Τσούμης, ο κ. Κ. Μουχλίδης και οι προοδευτικώτατοι αδελφοί Καντόροι.

Την πρώτην επί του παρόντος θέσιν κατέχουν τα χρυσάνθεμα του κ. Μιχ. Καλλιφρονά με ποικίλους χρωματισμούς και σπάνιον φύλλωμα. Ο κ. Καλλιφρονάς έχει εκθέσει 69 είδη εν όλω μεταξύ των οποίων διακρίνεται το Μεγανθές και έν άλλο είδος με κάτι φύλλα λεπτά ως τρίχες χρυσαί. Το τελευταίον αυτό με τους καταπίπτοντας κροσσούς, τους έχοντας χρώμα κρόκου είνε το σπανιώτερον.

Κατόπιν έρχονται τα Χρυσάνθεμα των κ.κ.Καντόρου και Τσούμη και του κ.Παναγ.Ζαϊμη.

Οι επισκέπται μέχρι της εβδόμης εσπερινής ώρας επλήρουν την αίθουσαν θαυμάζοντες τα χαϊδευμένα άνθη της αττικής γης χωρίς όμως και να δύνανται να τα απολαύσουν και δι’ απαγωγής... διότι εφ’ εκάστου εξ αυτών αναγράφεται η σκληρά αλλά και λίαν δικαιολογημένη διάταξις «Μη θίγης». Αλλά ήσαν τόσον ζωντανά και τόσον προκλητικά ώστε ορθότερον θα ήτο αν εγράφετο «Μη τα φιλής»...

Είνε αληθές ότι ο Παρνασσός είνε Σύλλογος φιλολογικός αλλά η αίθουσά του όταν ανοίγεται εις το υπέρτατα αβρόν κόσμον των ανθέων αποβάλλει την φιλολογικήν της όψιν, η δε φιλολογία εξατμίζεται και πλανάται εκεί μέσα μόνον το μύρον».

«Οι Καιροί», 1901, Τίμος Μωραϊτίνης