Ένας ανθοπώλης δικαιολογείται…

Πρωτομαγιά 1934 και ο ρεπόρτερ της εφημερίδας «Αθηναϊκά Νέα», Δημήτρης Γιαννουκάκης, ανακατεύεται με το πλήθος των εορταστών και καταγράφει τα πάντα. Μέσα από το γλαφυρό κείμενό του, αλιεύσαμε και μια μίνι συνέντευξη με έναν ανθοπώλη…

«… Άααααχ! Όπου στρέψη κανείς το μάτι του βλέπει άνθη. Άνθη πωλούν οι πάντες και τα πάντα.

-Μάηδες!... Εδώ οι Μάηδες!...

-Πάρε κόσμε λουλούδια!...

-Έχω τριαντάφυλλα με στράκες!...

Ένας διαλαλεί το εμπόρευμά του εμμέτρως και ομοιοκαταλήκτως:

-Όποιος αγοράζει Μάη

Στο μπαλκόνι τον κρεμάει!

Βλέπει κανείς όλα τα λουλούδια εν αφθονία. Δεν υπάρχουν μόνον νάρκισσοι. Κάποιος υποχρεωτικός ανθοπώλης με βεβαιεί ότι δεν βγαίνουν αυτήν την εποχή. Οσφραίνομαι γκάφαν του ποιητού όστις είπε:

Δρέψατε πάλιν ερασταί
Ευδαίμονες ναρκίσσους
Εις του Μαΐου τους φαιδρούς
Κι’ ευώδεις παραδείσους!

Παντού κυκλοφορούν ζευγάρια αγκαλιασμένα. Πιάνουν τον Μάη. Το απαιτεί η ημέρα και κανείς δεν παρεξηγεί.

Αν είνε κανείς αδιάκριτος ακούει γύρω του χαριέστατα πράγματα:

-Αγάπη μου, και του χρόνου μαζϊ!

-Φως μου! Του χρόνου σπίτι μας!

-Μάτς-μούτς (φιλήματα).

-Άχ! (αναστεναγμός γεροντοκόρης).

Και κάτι που ίσως δεν έχει παρατηρηθή. Εις την έξοδον διά το «πιάσιμον» του Μαΐου, αφθονούν αι γεροντοκόραι!

Τα λουλούδια εφέτος πανάκριβα. Νομίζει κανείς ότι εισάγονται από το εξωτερικόν. Νομίζει ο επιθυμών να αγοράση ένα (αριθμός 1) ευπρόσωπον τριαντάφυλλον, ότι αγοράζει μαύρο χαβιάρι.

-Βρέ χριστιανέ μου, είπα εις ένα ανθοπώλην της Ομονοίας, δέκα δραχμές ένα τριαντάφυλλο;

-Μα είνε «τριαντάφυλλο» κύριος, μου απήντησε κομπάζων.

-Τι ήθελες να είνε; Ρεπανάκι;

Οι «μάηδες» ακριβοί, ακριβώτατοι. Από 80 και άνω δραχμάς. Υπάρχουν και «Μάηδες» των διακοσίων!...

Τέσσαρες-πέντε δραχμαί δι’ ένα (αριθμός 1) γαρύφαλλον. Δεν ομιλώ διά τα πολυτελή ανθοπωλεία. Εκεί βρίσκει κανείς τα φθηνότερα και καλλίτερα λουλούδια. Ομιλώ διά τους ανθοπώλας των δρόμων, της Ομονοίας, των Πατησίων, της Κολοκυνθούς. Ένας ηθέλησε να μου δικαιολογήση την κατάστασιν:

-Μια φορά το χρόνο είνε Πρωτομαγιά! Να μη βγάλωμε κι’ εμείς κάτι;

Να βγάλετε ασφαλώς. Αλλά από του σημείου αυτού μέχρι του να πωλήται ένα (αριθμός 1) τριαντάφυλλο ένα δεκάρικο, υπάρχει διαφορά και διαφορά!»